ម្តាយខ្ញុំធ្វើស្រែពេញមួយជីវិត ហើយគាត់ថាការធ្វើស្រែពិតជាសប្បាយណាស់។
គ្រាប់ល្ង ម្ទេស ល្ពៅ ដំឡូងជ្វា…
វាពិតជាល្អណាស់ដែលឃើញដំណាំដែលអ្នកដាំដុះលូតលាស់ និងបង្កើតផល។
ខ្ញុំមានការឈឺខ្នងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរអស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ ដូច្នេះខ្ញុំចង់សម្រាកខ្លះ។
ម៉ាក់នៅតែចេញទៅវាល។
នៅពេលដែលការឈឺចាប់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ វាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់ទីបំផុតគាត់ត្រូវទទួលការវះកាត់ត្រឡប់មកវិញ។
ជម្រះវាលធំបំផុត,
លោកថា ចាប់ពីពេលនេះទៅ លោកនឹងធ្វើស្រែចម្ការគ្រាន់តែចិញ្ចឹមគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។
រាល់វិស្សមកាលរដូវក្តៅ ខ្ញុំទៅលេងស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំ។
មួយឆ្នាំខ្ញុំប្រាប់ម្តាយខ្ញុំថា ល្ពៅដែលគាត់ផ្ញើមកខ្ញុំឆ្ងាញ់ណាស់។
ពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ វាលស្រែពេញទៅដោយផ្លែល្ពៅ។
កូនស្រីរបស់ខ្ញុំចូលចិត្តវា។
ឆ្នាំក្រោយខ្ញុំថាគីមឈីស្លឹកពែរគឺឆ្ងាញ់ណាស់។
នៅឆ្នាំនោះវាលស្រែត្រូវបានគ្របដោយស្លឹក perilla ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ម្ដាយចំពោះកូនស្រី។
ម្តាយរបស់ខ្ញុំដែលហាក់ដូចជានាងតែងតែនៅក្បែរខ្ញុំ
ពេលនេះគាត់ស្រកទម្ងន់ច្រើន និងចាស់ទៅហើយ រាងតូចរបស់គាត់កាន់តែតូចទៅៗ។
ខ្ញុំតែងតែគិតថាខ្ញុំមានសុខភាពល្អ ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំមានអាយុ ៤០ឆ្នាំហើយ។
ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំស្រាប់តែសួរ។
"ម៉ាក់ តើពួកយើងអាចជួបគ្នា 100 ដងទៀតបានទេ?"
ម៉ាក់និយាយដោយស្នាមញញឹម។
“ចុះ ១០០ ដង… ខ្ញុំមិនដឹងថាតើខ្ញុំអាចមើលវា ៣០ ដងទៀតទេ” ។
នៅពេលខ្ញុំគិតអំពីរបៀបដែលយើងជួបគ្នាពីរបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ អំឡុងពេលវិស្សមកាល ឬរដូវវិស្សមកាល។
សម្ដីម្ដាយខ្ញុំប៉ះបេះដូងខ្ញុំ។
ពេលឃើញម៉ាក់ខ្ញុំស្គមជាងមុន
បេះដូងខ្ញុំឈឺ។
ដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំសម្រេចចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបន្ថែមទៀតជាភាសា «សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះម្ដាយ»។
"ម៉ាក់ ខ្ញុំស្រលាញ់អ្នក"
"ម៉ាក់ ខ្ញុំនឹកអ្នក"
“អរគុណ ម៉ាក់”
ម៉ាក់ខ្ញុំដែលខ្មាស់គេពីដំបូង ឥឡូវនិយាយបែបនេះមុននឹងដាក់ទូរសព្ទ។
"ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នកកូនស្រីខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក" ។
ខ្ញុំអាចទទួលបានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅរបស់ម្ដាយខ្ញុំ។
ហើយខ្ញុំ
ខ្ញុំពិតជានឹកម្តាយរបស់ខ្ញុំផងដែរថ្ងៃនេះ។