អ្នកជិតខាងខ្ញុំមានទម្លាប់មិនបោះសំរាមមុខផ្ទះទេ តែតែងបោះចោលមុខផ្ទះ។ សំរាមមិនត្រូវបានសម្អាតទេ ដូច្នេះវារលួយហើយហើរមកចោមរោម។ អ្នកនៅជុំវិញសួរខ្ញុំថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំទុកឲ្យអ្នកជិតខាងធ្វើដូច្នេះ?
ប៉ុន្តែជំនួសឱ្យការខឹង ខ្ញុំបានរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងបោសសម្អាតសំរាមជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយសង្ឃឹមថានឹងបានចែករំលែកភាពកក់ក្តៅរបស់ខ្ញុំទៅកាន់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ។ ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានរៀនពីរបៀបធ្វើបន្លែជ្រក់តាមបែបកូរ៉េពីមិត្តភ័ក្តិម្នាក់ ហើយខ្ញុំបានចែករំលែកម្ហូបជាមួយអ្នកជិតខាង និងអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំញញឹមយ៉ាងភ្លឺស្វាងយកម្ហូបមកឲ្យ ហើយជាលទ្ធផលគេឈប់ចោលសំរាមមុខផ្ទះខ្ញុំ។
មិត្តភក្តិដែលបានឮរឿងនេះក៏ចាប់អារម្មណ៍ចំពោះវិធីបណ្ដុះបណ្ដាលការអត់ឱន។ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលអរគុណចំពោះយុទ្ធនាការ "ភាសានៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ម្ដាយ" ខ្ញុំបានមានឱកាសបង្ហាញបេះដូងរបស់ខ្ញុំដល់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ។ ❤️❤️