มีคุณยายคนหนึ่งในละแวกบ้านของฉัน อายุประมาณ 80 ปี เธออาศัยอยู่กับครอบครัว และทุกครั้งที่เราออกจากห้อง เธอจะถามว่า “ลูกสาวไม่อยู่บ้านเหรอ” ฉันมักจะตอบเธอด้วยรอยยิ้มและถามเธอว่าสบายดีไหมทุกครั้งที่เจอเธอ
เมื่อสองวันก่อน ฉันกำลังกลับบ้านกับเพื่อน พอมาถึงหน้าบ้านเพื่อน ฝนก็ตกหนักมาก เพื่อนเลยรีบเอาข้าวโพดที่กำลังตากไว้มาไว้ข้างใน หวังว่าข้าวโพดจะไม่เปียกน้ำ เราช่วยเพื่อนสักพักแล้วก็ย้ายข้าวโพดเข้ามาในบ้าน หลังจากช่วยเพื่อนแล้ว เราก็ไปที่ห้อง
แต่เช้าวันรุ่งขึ้น คุณยายมาหาฉันที่ห้อง เธอถือถุงใบหนึ่งมา แล้วหยิบข้าวโพดออกมาจากถุงแล้วส่งให้ฉัน พร้อมพูดว่า “ขอบคุณที่ช่วยฉันเมื่อวาน” ฉันตระหนักอีกครั้งว่าแม้แต่การช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถทำให้คนอื่นมีความสุขได้
© ห้ามทำซ้ำหรือแจกจ่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต
126