Η εμμηνόπαυση ήρθε ξαφνικά.
Το σώμα μου έστειλε πρώτα σήματα και το μυαλό μου άρχισε επίσης να αμφιταλαντεύεται.
Θυμώνω εύκολα για μικρά πράγματα και η ομιλία μου γίνεται σκληρή.
Τα βέλη στόχευαν κυρίως τον σύζυγο.
Μια μέρα, ξέσπασα σε προβλήματα με το πλύσιμο των ρούχων.
«Πόσες φορές σου έχω πει να μην γυρίζεις τα ρούχα σου από την ανάποδη; Ξέρεις πόσο ενοχλητικό είναι να πρέπει να τα ξεδιπλώνεις ένα-ένα κάθε φορά;»
Ο άντρας μου ζήτησε συγγνώμη, αλλά εγώ εξακολουθούσα να είμαι ενοχλημένη.
Λίγες μέρες αργότερα, βρήκα έναν λεκέ στο πουκάμισο του συζύγου μου, θύμωσα ξανά και άρχισα να τον γκρινιάζω.
«Γιατί συνέχεια λερώνεις το πουκάμισό σου με καφέ; Την προηγούμενη φορά, αναγκάστηκα να το πετάξω επειδή λερώθηκε με καφέ.»
Ένα μείγμα εκνευρισμού και ενόχλησης οδήγησε σε μια έκρηξη δυσαρέσκειας.
«Ή μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Νομίζεις ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι εύκολες επειδή εγώ τις κάνω όλες.»
Ο σύζυγός μου είναι ένας ήρεμος και στοργικός άνθρωπος, αλλά φαινόταν ταραγμένος και πληγωμένος από τα σκληρά λόγια και την γκρίνια μου τελευταία. 
Λυπήθηκα για εκείνο το θέαμα.
«Γιατί είμαι έτσι; Είναι εντάξει η εμμηνόπαυση να με κάνει να νιώθω έτσι;»
Τότε ξαφνικά μου ήρθε κάτι στο μυαλό.
Ήταν «η γλώσσα της μητρικής αγάπης».
Ας κάνουμε τη «Γλώσσα της Αγάπης της Μητέρας» δική μας γλώσσα!
Μιλήστε με ζεστό και ήπιο τόνο.
Ας δείχνουμε στοργή αντί για εκνευρισμό και ας χαμογελάμε αντί να είμαστε νευρικοί.
Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να βελτιώσω το μυαλό μου σιγά σιγά.
Φυσικά, δεν είναι εύκολο.
Μερικές φορές, όταν θυμώνω, ο άντρας μου το σκάει σε άλλο δωμάτιο.
Παλεύω ενάντια στην εμμηνόπαυση βελτιώνοντας την καρδιά μου με τη γλώσσα της μητρικής αγάπης.
Σε όλες τις αγωνιζόμενες που περνούν την εμμηνόπαυση!!